Neptunus

Dominica is al bijna in zicht. En wij landrotten willen daar natuurlijk dolgraag heen. Tenminste voor zover wij nog landrotten zijn.

De evenaar zijn we niet over gegaan maar voor alsnog heeft Neptunus ervoor gekozen om bij ons aan boord te komen. Met zijn allen zaten we zenuwachtig te wachten in het dagverblijf totdat we een voor een werden opgehaald. Nadat ik een aantal angstige kreten van de mensen voor mij had gehoord en iemand terug zag spartelen met een half kale kop, werd ik mee naar buiten gesleurd. Ik werd op een bankje neer gelegd aan de voeten van Neptunus en zijn vrouw. Vervolgens ging er iemand bovenop mij zitten en voelde ik achter in mijn nek een scheerapparaatje trillen. Toen ik hoorde dat het eindelijk voorbij was werd ik meteen ingesmeerd met een chili prutje. Daarna mocht ik gelukkig rustig gaan zitten op het bankje, tenminste dat dacht ik: ik was nog niet klaar. Ik kreeg een glaasje met zeewater wat ik in een keer achterover klokte om vervolgens de voet van Neptunus zijn vrouw te kussen. Daarna was ik officieel geen landrot meer en kreeg ik de naam Trompetvis.
Achteraf zag ik dat er zelfs geen klein stukje van mijn haar af was maar de chili begon wel aan te koeken terwijl ik keek hoe de mensen na mij werden “ontgroend”. Nou is er al een tijdje een probleem, de watermaker is stuk, dus er geldt al anderhalve week lang een douche en was verbod. Daar was niet iedereen even blij mee toen we daar met zijn allen op het dek stonden onder de aangekoekte chili. Gelukkig was er een oplossing, we mochten namelijk zwemmen! Alle zeilen werden naar beneden gehaald en wij sprongen vrolijk uit het want in de oceaan. Het was echt super vet, net een mega zout golfslagbad, het ene moment zat het trappetje 2 meter boven je en het andere moment spoelde het water over het dek heen. De zee onder ons was 6 km diep, de zon ging onder. Kortom het was een super leuke maar zenuwslopende dag.

Als ik vandaag een ding heb geleerd is het wel dat er op een schip geen democratie is. Iedereen dacht namelijk dat ze kaal werden geschoren en niemand wilde dat, maar vrijwel niemand verzette zich. Dit is nog een erg lichte vorm van een dictatuur en in een relatief kleine groep. Dus moet je nagaan hoe moeilijk het is om je te verzetten tegen bijvoorbeeld Hitler, dat is wel een totaal ander uiterste maar het komt uiteindelijk op het zelfde neer.

Ik vond het vandaag echt een super geslaagde dag, ik vind het wel een leuk idee dat je zoiets zou kunnen organiseren en iedereen zo blij kan maken. Ik heb dus weer een beetje inspiratie opgedaan over wat leuk is om te doen als ik thuis kom of waar ik misschien wel later iets mee wil gaan doen qua werk.

Daisy